16-11-23 - Nunspeet - De Veluwse Heuvel
Begin juli van dit jaar zouden wij een optreden verzorgen in “De Veluwse Heuvel” te Nunspeet.
Dit appartementencomplex met 56 appartementen, waarvan zes stuks zijn bedoeld voor ouderen die in aanmerking komen voor thuiszorg, ligt midden op de Veluwe. Omdat echter kort voor dit optreden onze geliefde dirigent Ronny verongelukte, werd dit optreden uiteraard geannuleerd en verzet naar een latere datum.
Nu in november reden we dus alsnog naar Nunspeet. Normaliter zingen we zo ongeveer twee maal 30 minuten, maar volgend de leiding mocht het wel wat langer duren. Nou aan dat verzoek voldeden wij graag. Bij dit optreden was (na zijn blessure) ook onze drummer Paul weer van de partij. De recreatieruimte was niet zo groot, maar hierdoor was het wel heel gezellig en intiem.
Naast een keur aan bekende liedjes zoals: Laat de zon in je hart - Gouwe ouwe medley - Me wiegie was een stijfselkissie, die erg in de smaak vielen, brachten wij als ‘leukste koor van Kampen‘ natuurlijk ook diverse grappige acts!
Bij ‘De Zuiderzeeballade’ snelde Gert op zijn step in hoog tempo door de zaal op weg naar zijn Opa, en tijdens het nummer ‘Twee armen en een zoen’ liep Rolf weer vrolijk tussen het publiek en knuffelde er op los. Bij ‘Aloa e’ viste Jan P. een leuk vrouwtje uit het publiek om afscheid van te nemen.
Na de pauze begonnen we met een nieuw ingestudeerd nummer: ‘De Wandelclub’ van Jasperina de Jong. Met drie heren, die met pruiken en rokjes waren omgetoverd tot drie ouwe vrijsters. Tot groot plezier van het publiek!
In dit tweede gedeelte ook weer veel bekende liedjes waar onder: De woonboot - Marina - Droomland en Engelbewaarder.
Tijdens het lied ‘De arme muzikant’ kwam Jan P., vermomd als oude muzikant, kompleet met accordeon, de zaal in lopen.
Bij het laatste lied ‘Reisje langs de Rijn’, werd het wederom een vrolijke boel met een enthousiast meezingend publiek en....zelfs een polonaise! We eindigden, zoals gebruikelijk met ‘Auf wedersehen’ (met eigen ned. tekst)
Het was een zeer succesvol optreden daar in Nunspeet. Toen de leidster aan de aanwezigen vroeg “mogen ze nog eens terugkomen?” klonk een enthousiast “JA” en met een voldaan gevoel reden wij weer huiswaarts.
Ger Tempelman
Ger Tempelman
